کد مطلب:313997 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:199
حضرت اباالفضل فرمود: بگو یا صاحب الزمان
جناب حجةالاسلام آقای مكارمی فرمودند:
نقل شده است در یكی از شهرهای شیراز شخصی همراه عمویش برای
[ صفحه 379]
ماهی گیری به كنار ساحل می رود و در آنجا یكدفعه غرق می شود. عموی وی، نگران از مرگ برادرزاده، ناگهان می بیند كه وی روی آب آمد! باری، شخص غرق شده كنار ساحل می آید و عمویش از او می پرسد: چگونه نجات یافتی؟ می گوید: در حال غرق شدن، به یاد روضه ها افتادم، پس از آن عرض كردم: یا اباالفضل!
دیدم حضرت اباالفضل العباس علیه السلام تشریف آوردند و در گوشم فرمودند: بگو یا صاحب الزمان! من هم متوسل به حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شدم و عرض كردم یا صاحب الزمان! آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف آوردند و مرا نجات داده كنار ساحل آوردند.
دشمن از او می خواست تا تسلیم گردد
مردی كه اهل خیمه را، سیراب می خواست
خود را ز تاب تشنگی، بی تاب می خواست
آمد سراغ شط، و لیكن تشنه برگشت
مردی كه حتی خصم را، سیراب می خواست
با مشك خالی، امتحان دجله می كرد
دریا تماشا كن كه از شط، آب می خواست!
دشمن ازو می خواست تا تسلیم گردد
بیعت ز دریای شرف، مرداب می خواست!
عمری چو او، در خدمت خفاش بودن
این را، شب از خورشید عالم تاب می خواست!
در قحط آب، از دست خود هم دست می شست
مردی كه باغ عشق را، شاداب می خواست
دیشب كه شوری در دلم افكنده بودند
طبعم به سوگ عشق، شعری ناب می خواست [1] .
[ صفحه 380]
نقل شده است در یكی از شهرهای شیراز شخصی همراه عمویش برای
[ صفحه 379]
ماهی گیری به كنار ساحل می رود و در آنجا یكدفعه غرق می شود. عموی وی، نگران از مرگ برادرزاده، ناگهان می بیند كه وی روی آب آمد! باری، شخص غرق شده كنار ساحل می آید و عمویش از او می پرسد: چگونه نجات یافتی؟ می گوید: در حال غرق شدن، به یاد روضه ها افتادم، پس از آن عرض كردم: یا اباالفضل!
دیدم حضرت اباالفضل العباس علیه السلام تشریف آوردند و در گوشم فرمودند: بگو یا صاحب الزمان! من هم متوسل به حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شدم و عرض كردم یا صاحب الزمان! آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف آوردند و مرا نجات داده كنار ساحل آوردند.
دشمن از او می خواست تا تسلیم گردد
مردی كه اهل خیمه را، سیراب می خواست
خود را ز تاب تشنگی، بی تاب می خواست
آمد سراغ شط، و لیكن تشنه برگشت
مردی كه حتی خصم را، سیراب می خواست
با مشك خالی، امتحان دجله می كرد
دریا تماشا كن كه از شط، آب می خواست!
دشمن ازو می خواست تا تسلیم گردد
بیعت ز دریای شرف، مرداب می خواست!
عمری چو او، در خدمت خفاش بودن
این را، شب از خورشید عالم تاب می خواست!
در قحط آب، از دست خود هم دست می شست
مردی كه باغ عشق را، شاداب می خواست
دیشب كه شوری در دلم افكنده بودند
طبعم به سوگ عشق، شعری ناب می خواست [1] .
[ صفحه 380]
[1] سروده ي محمدعلي مجاهدي (پروانه).